Ponieważ dziecko odczuwa i rozumie rzeczywistość w sposób odmienny od naszego, czasem nie potrafi poradzić sobie samo z tym czego doświadcza, o czym myśli, co przeżywa. Ze względu na swoją wrażliwość silniej oddziałują na niego trudne wydarzenia. Często nie potrafi nawet wprost zakumunikować, że coś mu doskwiera, a rodzic dopiero po objawach i nietypowym zachowaniu poznaje, że dziecko ma problem. Czasami zrozumienie uczuć i zachowań dziecka jest dla rodziców trudne, warto wtedy zwrócić się o pomoc do psychologa. Najważniejsze jest aby rodzice reagowali jak najwcześniej, kiedy tylko zauważą niepokojące objawy. W trakcie spotkań z psychologiem, dzieci mogą uporać się z problemami różnej natury (zaburzenia adaptacyje, moczenie nocne, lęki, fobia szkolna itp.).

Terapeuta oprócz nawiązania kontaktu i rozmowy wykorzystuje różne formy zabawy i aktywności, które pomagają mu zrozumieć dziecko oraz wspólnie przepracować problemy. Dzięki pracy z psychologiem dziecko uczy się jak rozwiązywać problemy, lepiej rozpoznaje i kontroluje swoje emocje, uczy się pewności siebie, a przede wszystkim uzyskuje wsparcie i zrozumienie. Zastosowanie w terapii technik poznawczo-behawioralnych służy również korygowaniu problemowych zachowań (np. agresji). 

Terapia dzieci i młodzieży jest specyficzną formą pomocy uwzględniającą ścisłą współpracę psychologa dziecięcego z rodzicami oraz dzieckiem lub nastolatkiem. Konieczne jest wspólne ustalenie celu i planu pracy oraz systemu oddziaływań terapeutycznych. Przy psychoterapii dzieci, zwłaszcza tych najmłodszych, pomoc rodzica jest niezwykle ważna. Tylko wzajemne zaufanie i współpraca zapewnia efekty w terapii dziecka.

 Pomoc psychologiczna oraz terapia dzieci i młodzieży, które: 

• są nadpobudliwe, cierpią na ADHD
• mają problemy z koncentracją, trudności szkolne
• mają trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami
• są agresywne, często się złoszczą 
• doznają lęków podczas rozłąki z opiekunami (lęki separacyjne)
• doświadczają różnego rodzaju lęków, fobii, ataków paniki, mają koszmary nocne i nie mogą spać
• cierpią na zaburzenia odżywiania
• moczą się w nocy, mają tiki nerwowe
• sprawiają trudności wychowawcze 
• doświadczają depresji młodzieńczej
• cierpią na zaburzenia opozycyjno-buntownicze, zaburzenia zachowania i emocji
• mają trudności adaptacyjne (rozwód, śmierć bliskiej osoby, przeprowadzka, inna doznana trauma)